Amfipriony znane również jako Nemo, przepiękni mieszkańcy ukwiałów, które podziwiamy podczas podwodnych spotkań za wspaniałe ubarwienie.
Tak niesamowicie dobrane przez naturę ubarwienie błazenków ma swoje podłoże w ich ewolucji, która do dziś jest mało poznana.
Naukowcy, chcący przyjrzeć się bliżej procesom rządzącym tymi prawami, skupili się na rybach klaunach, grupie, która obejmuje trzydzieści kilka gatunków wyróżniających się zarówno wzorem, liczbą białych pasków, jak i ubarwieniem, począwszy od koloru żółtego poprzez pomarańczowy i czerwony aż do czarnego.
Dlaczego błazenki mają paski?
Paski u amfiprionów pełnią rolę orientacyjną, pozwalają na rozróżnianie gatunków między sobą. Takie postrzeganie jest bardzo istotne w społeczności kilku gatunków ryb, żyjących wśród ukwiałów, dążących przy tym do ustanowienia stałych terytoriów.
Zespół badaczy rozszyfrował zasady pojawiania się i znikania pasków w trakcie życia ryby.
Paski — niezbędny dodatek
Wzory w formie pasków u ryb klaunów pojawiają się pojedynczo. Począwszy od stadium larwalnego, pojawiają się w pobliżu głowy, zbliżając się do ogona, w stadium młodzieńczym. Zauważono również, że niektóre ryby traciły paski w trakcie poszczególnych etapów rozwoju, ale tym razem zmiany rozpoczynały się od ogona.
Skąd takie zmiany?
Przyczyną tak ciekawych zmian w ubarwieniu poszczególnych gatunków ryb klaunów jest wspólny przodek. Naukowcy zagłębili się w ewolucyjną historię amfiprionów i odkryli, że antenat miał trzy paski. Zabarwienie i wzory u przodków pochodziły z komórek pigmentowanych, zwanych irydoforami, zawierających odblaskowe kryształy. W toku ewolucji niektóre gatunki tych sympatycznych ryb stopniowo traciły pasy, czego wynikiem jest dzisiejszy zakres wzorców kolorystycznych.
Prace trwają, zespół analizuje identyfikacje genów, które odpowiadają za kontrolę występowania białych pasków, aby lepiej zrozumieć, ewolucję tych ryb.
Źródło: publikacja: Ontogenetic and phylogenetic simplification during white stripe evolution in clownfishes