Co dalej?
Ci, którzy nie nurkują przylatują na Islandię, aby odkryć jej naturalne piękno podczas podróży wokół wyspy.
Nie da się ukryć, że turystów na tzw. jedynce nie brakuje.
Warto przeczytać:
Podczas kilkudniowej trasy samochodowej mijamy grupy Polaków, Amerykanów (którzy ku naszemu zdziwieniu są najliczniejszą grupą zgodnie ze statystykami i naoczną oceną), Brytyjczyków oraz uwaga! Tajów, Filipińczyków oraz Wietnamczyków…
Ciekawostką jest, że wg. lokalnego przewodnika, grupy azjatyckie znajdują się w pierwszej piątce grup mniejszości narodowych zamieszkujących Islandię (?!?)
[sam_pro id=”1_12″ codes=”true”]
Zobaczyć wieloryba
Wody Islandii zamieszkuje ponad 23 gatunków waleni. Niestety Islandia jest w tej niechlubnej grupie krajów, które mogą uprawiać wielorybnictwo i robią tą.
Zamiast jednak je jeść, można zwyczajnie oglądać podczas komercyjnej wycieczki „Whale watching”.
Wiadomo… ma to swoje plusy i minusy. Zobaczy się lub nie… Będzie jeden lub kilkanaście.
Nie da się tego przewidzieć, ale zasada jest prosta – płacisz, płyniesz, podziwiasz – a na koniec pijesz kubek gorącej czekolady.
Pamiętajmy, że niebieska otchłań to nie zoo…
Do nas trochę mikro szczęścia się uśmiechnęło. Wypływając z portu w Husaviku z nadzieją na nasze wielorybie poszukiwanie pogoda była dla nas łaskawa i szczęśliwie podziwialiśmy dwa, a może i trzy humbaki oraz grupę delfinów białonosych, zwanych dokładnie -„White-baked dolphins” .
Najczęściej czytane:
Co do ilości ciężko określić, nawet posiadając wiedzę, że każdy humbak ma znak pod płetwo-ogonem – niczym personalny tatuaż, który odróżnia go od innych osobników w grupie.
Gorączka Moaskonura !
Zabawne filigranowe ptaszyska, z białym zaokrąglonym brzuszkiem, krótkimi czerwonymi nóżkami i czerwonym dziobem. Uroczy symbol Islandii i niestety znów wielki żal – bo również Islandzki przysmak kulinarny –moje must see od początku trasy.
Zobacz także:
Niby ich setki tysięcy na Islandii, a tym razem musiały się oczywiście pochować (mam nadzieję). A tak na poważnie to podobnie jak na wieloryby na Islandii wypływa się by oglądać maskonury.
W okresie, w którym byliśmy w naszej podróży (czerwiec) maskonury miały okres lęgowy i były pod ochroną. Całe szczęście udało nam się przy okazji wizyty w Viku zawitać na klify gdzie owe ptactwo było obecne oraz przyjrzeć się im bliżej podczas obserwacji wielorybów wypływając z Husaviku.
[sam_pro id=”1_11″ codes=”true”]
Zatem ruszyliśmy
Z Reykiaviku przez Vik, Hofn, Egilsstadir i Akureyri zataczając koło znów wracając do Reykiaviku. Kilkukrotnie odbijając z głównej trasy by zobaczyć, to co natura stworzyła. Trasa nasza wzorowana była na podróżach już odbytych – nic, więc może odkrywczego, ale dla nas jakże emocjononujące, gdyż zupełnie nowe doświadczenie. 600 miejsc, które warto zobaczyć.
Nie sposób chyba tego zrobić za pierwszym razem. Nie sposób o wszystkim też napisać. Znów jest, po co wracać. Ale dzielenie jedziemy, to w milczeniu, to zalewając się głośnym śmiechem, każdego dnia podziwiając, oglądając, fotografując i filmując, wszystko to, co natura stworzyła, kolejny raz przekonując się o tym, jakie niesamowite znaczenie w podróży ma pozytywna energia, otaczający Cię ludzie oraz ich pozytywna i negatywna aura.
Kolejna podróż, to znów kolejna lekcja, kolejne przełamanie swoich barier, przesunięcie granic, otwarcie się na nowe możliwości i inne spojrzenie na świat. Dla wszystkich.
[sam_pro id=”1_1″ codes=”true”]
[sam_pro id=”1_12″ codes=”true”]
