Rezerwaty rekinów to obszary morskie wyznaczone przez kraje jako miejsca, w których zabronione są ukierunkowane połowy rekinów. Jednakże, rezerwaty te nie gwarantują całkowitej ochrony rekinów.
W rezerwatach rekinów nadal można łowić ryby, a za każdym razem, gdy łowi się ryby, łowi się również rekiny. Zdaniem naukowców stres związany ze złapaniem i wypuszczeniem oznacza, że w tych rezerwatach występuje niezamierzona śmiertelność rekinów, nawet jeśli wszystkie zostaną wypuszczone.
Warto przeczytać:
Aby oszacować liczbę połowów i śmiertelności gatunków rekinów oceanicznych, zespół badawczy wykorzystał dane o położeniu statków rybackich z Global Fishing Watch, ogólnodostępnej strony internetowej, która zapewnia integralny obraz komercyjnej działalności połowowej na całym świecie.
Grupa zebrała także publicznie dostępne dane od regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem, aby stworzyć model, który pozwoliłby oszacować wpływ połowów taklami na siedem gatunków rekinów żyjących w otwartym oceanie. Modele opracowane przez zespół badawczy, w skład którego weszli dr Brendan Shea student katedry Ochrony Ryb i Przyrody i adiunkt Francesco Ferretti szacują, że w ośmiu obszarach rezerwatów, na których skupiła się grupa w 2019 r., złowiono 286 820 dużych rekinów, a 109 729 z tych rekinów zginęło w wyniku stresu związanego ze chwytaniem.
Najczęściej czytane:
Ponad 70 procent złowionych rekinów stanowią żarłacze błękitne i jedwabiste, przy czym w przypadku kosogona i żarłacza białopłetwego również odnotowano znaczny wzrost liczby połowów i śmiertelności.
Zdaniem Shea – „Tradycyjnie polegaliśmy na wielu staromodnych środkach w zarządzaniu rybołówstwem, takich jak bezpośrednie obserwacje i obserwacje ludzi na łodziach z dziennikami pokładowymi w celu monitorowania połowów. Teraz żyjemy w wieku, w którym absolutnie wszystko jest przez cały czas powiązane z punktem danych. Musimy zacząć próbować wykorzystać wszystkie te strumienie danych, aby przedstawić jaśniejszą historię o tym, co dzieje się w naszych oceanach”.
Zebrane dane będą nadal wykorzystywane w kolejnych badaniach.
Celem jest lepsze zrozumienie zasięgu występowania dużych drapieżników morskich, aby dokładniej ocenić korzyści płynące ze strategii ochrony, takich miejsc jak rezerwaty rekinów. Aby ochrona przestrzenna miała faktyczny wpływ na ochronę dużych gatunków pelagicznych, naukowcy muszą lepiej poznać ich zasięg występowania, czyli ilość przestrzeni, której potrzebują i wykorzystują przez całe swoje życie. Nie zostało to dotychczas dobrze zbadane w przypadku wielu gatunków o szerokim zasięgu. Nowe badania pozwolą na lepszą ocenę roli morskich obszarów chronionych.
Celem jest lepsze zrozumienie zasięgu występowania dużych drapieżników morskich, aby dokładniej ocenić korzyści płynące ze strategii ochrony, takich miejsc jak rezerwaty rekinów. Aby ochrona przestrzenna miała faktyczny wpływ na ochronę dużych gatunków pelagicznych, naukowcy muszą lepiej poznać ich zasięg występowania, czyli ilość przestrzeni, której potrzebują i wykorzystują przez całe swoje życie. Nie zostało to dotychczas dobrze zbadane w przypadku wielu gatunków o szerokim zasięgu. Nowe badania pozwolą na lepszą ocenę roli morskich obszarów chronionych.
Fundusze na te badania pochodziły z programu Fundacji Bertarelliego z dziedziny nauk o morzu, której celem jest wspieranie wspólnych badań nad najpilniejszymi kwestiami nauki o oceanach.
