Nowe badania prowadzone na obszarze północno-wschodniego Pacyfiku, którego głębokości wahają się w granicach od 3000 do 6000 metrów, przez Uniwersytet Southampton i Narodowe Centrum Oceanografii (NOC) ujawniły serię depresji.
Tajemnicze „ślady”, zarejestrowane zostały przez bezzałogowy autonomiczny pojazd podwodny (AUV). Ślady nie są związane z wydobyciem czy działalnością naukową na tym obszarze. Wydają się za duże, aby mogły zrobić je ryby lub inne typowe zwierzęta głębinowe, nie powstały również w wyniku procesów geologicznych.
Jednakże bruzdy te były podobne do obserwowanych w innych regionach oceanów, a przypisywane wielorybom.
To doprowadziło naukowców do sugestii, że prawdopodobnym sprawcą mogą być wieloryby.
Warto przeczytać:
W sumie wykryto 3539 indywidualnych depresji (na obszarze mniej więcej wielkości centrum Londynu), do maksymalnej głębokości 4258 metrów. Naukowcy nie zaobserwowali bezpośrednio tworzenia „śladów”, oznaczenia te są porównywalne z tymi, które wykryto w innych obszarach oceanicznych. Składały się z nieregularnych bruzd w dnie morskim 0,97 m szerokości i 2,57 m długości i głębokości około 0,13 m.
Najczęściej czytane:
Jeśli tory są rzeczywiście wykonane przez wieloryby, to przedłużyłyby to znaną do tej pory maksymalną głębokość nurkowania ssaka morskiego o ponad 1000 m.
Kaszaloty są najbardziej wyspecjalizowanymi w nurkowaniu głębokim i najmniej poznanymi ze wszystkich morskich ssaków . Wiele z informacji na ich temat pochodzi ze zbiorów muzealnych. Na dzień dzisiejszy nasza wiedza na temat ich zachowania, preferencji siedliskowych czy diety jest niewielka.
W płytszych wodach, na szelfie kontynentalnym, inne gatunki wielorybów używają dna morskiego do karmienia lub usuwania martwego naskórka, jednak w głębokim oceanie wciąż nie jest jasne, dlaczego wieloryby dokonałyby takich śladów.
Dr Daniel Jones, główny badacz programu MIDAS w NOC i główny naukowiec na temat wyprawy badawczej powiedział: „Ta intrygująca obserwacja podkreśla naszą niedoskonałą wiedzę na temat tego głębokowodnego środowiska, a tym samym potrzebę opieki w opracowywaniu odpowiednich strategii zarządzania dla miejsc potencjalnego wydobywania głębinowego. „
źródło: Uniwersytet Southampton. Pełny artykuł opublikowany został w Royal Society Open Science
