Rozpoczęto badania archeologiczne w miejscu, gdzie zatonął okręt wojenny Laiyuan, który podczas pierwszej wojny chińsko-japońskiej walczył jako krążownik pancerny floty Beiyang.
Celem badań, jest uzyskanie wstępnego wglądu w stan wraku okrętu wojennego, pobranie i udostępnienie materiałów archeologicznych do badań historii pierwszej wojny chińsko-japońskiej, powszechnie znanej w Chinach jako wojna Jiawu, a także dla historii marynarki wojennej.
Warto przeczytać:
Pierwsza wojna chińsko-japońska rozpoczęła się 25 lipca 1894 roku. Jej zakończenie zostało przypieczętowane podpisaniem traktatu Shimonoseki, w kwietniu 1895 roku, według którego w ramach uzgodnień Chiny przekazały Japonii półwysep Liaodong w północno-wschodnich Chinach, Tajwan i pobliskie wyspy Penghu.
Krążownik pancerny „Laiyuan”
Jednostka została zbudowana przez stocznię Vulcan w Szczecinie, jako jeden z dwóch okrętów typu Jingyuan. Wodowanie odbyło się 25 marca 1887 roku, okręt został ukończony w lipcu tego samego roku.
Krążowniki pancerne typu Jingyuan były stosunkowo małymi jednostkami, posiadającymi częściowy pas pancerny na burcie. Kadłub był gładkopokładowy, z taranową dziobnicą.
Najczęściej czytane:
Wyporność „Laiyuan” wynosiła około 2900 ton, a jego długość całkowita wynosiła 82,4 m, szerokość 11,9 m, zanurzenie sięgało 5,11 m.
Napędzany był dwiema pionowymi maszynami parowymi o mocy 4400 KM, dla których parę dostarczały cztery kotły parowe. „Laiyuan” był nieco szybszy od swojego bliźniaka, osiągając prędkość 15,75 węzła podczas prób morskich. Uzbrojony w dwa działa kal. 210 mm umieszczone na pokładzie dziobowym, osłonięte od góry lżejszą obrotową tarczą. Średnia artyleria składała się z dwóch dział kal. 150 mm model 1880 L/35 umieszczonych po bokach. Artyleria pomocnicza składała się prawdopodobnie z ośmiu szybkostrzelnych lub wielolufowych dział małego kalibru, w tym dwóch dział kal. 47 mm, pięciu wielolufowych dział kal. 37 mm M1873 znanych również jako karabiny maszynowe i jednego prawdopodobnie 40 mm. Uzbrojenie uzupełniały cztery stałe wyrzutnie torped kal. 350 mm dla torped jedna pod wodą na dziobie, jedna na rufie i dwie na burtach.
Po ukończeniu okrętu „Laiyuan” i jego bliźniak „Jingyuan” wypłynęły w sierpniu 1887 roku na redę Solent pod Portsmouth. 12 września statki wyruszyły w podróż do swojego kraju już z chińskimi załogami, a w listopadzie dotarły do Amoy, gdzie zimowały. Wiosną 1888 roku ostatecznie dołączyły do Floty Beiyang. Dowódcą „Laiyuan” był Jiu Baoren. W Chinach krążowniki przemalowano z szarego, zgodnie z brytyjskim schematem „wiktoriańskim”, na czarny kadłub, białe nadbudówki i żółte kominy.
Krążownik brał udział w bitwie u ujścia rzeki Yalu 17 września 1894 r., walcząc z nowocześniejszymi i szybkostrzelnymi okrętami japońskimi. Podczas pościgu kanonierki „Akagi”, „Laiyuan” został przez nią trafiony, co doprowadziło do pożaru, całkowicie niszczącego śródokręcie krążownika. Pomimo uszkodzeń okręt zdołał dotrzeć do bazy. Po prowizorycznych naprawach „Laiyuan” przeniósł się wraz z resztą floty do Weihaiwei i tam został zablokowany przez flotę japońską. W nocy z 5 na 6 lutego 1895 roku został storpedowany w porcie przez japoński kuter torpedowy„Kotaka” i przewrócił się, grzebiąc większość załogi.
Badania wraku
Według informacji z centrum badawczego, około 300 metrów kwadratowych dna morskiego zostanie oczyszczonych, aby potwierdzić istnienie korpusu okrętu i ocenić stan zachowania w osadach. Zostaną zebrane reprezentatywne artefakty w celu identyfikacji okrętu.
Przewidziany czas badań to 60 dni. Projekt jest współorganizowany przez kilka ośrodków badań archeologicznych, muzeów historycznych, archeologów podwodnych z prowincji Shandong i Guangdong oraz personelu Biura Ratownictwa w Kantonie. To fascynujące przedsięwzięcie, które pozwoli na odkrycie wielu tajemnic i zagadek związanych z historią tamtych czasów i zbadania faktów związanych z bitwami morskimi podczas pierwszej wojny chińsko-japońskiej.
Zobacz także:
Informacja za pośrednictwem centrum archeologicznych badań podwodnych w Shandong.
